Gekend is het verhaal van de Nederlandse rederijker Bredero, van de boer die naar de markt gaat om er zijn koe te verkopen.

Ghijsje gaat bij Thyssen. Boer Thyssen spreekt over zijn dikke vette koe. Ghijsje steelt ’s nachts de koe en brengt ze naar de plek “KOSTVERLOREN”. De volgende ochtend vertrekken ze samen zoals afgesproken naar de markt. Maar eerst moet Ghijsje nog een schuld gaan innen in “KOSTVERLOREN”. De koe blijkt de afbetaling te zijn, maar Thyssen herkent zijn koe. Ghijsje zegt dat hij zich vergist, waarop de boer hem gelooft. Hierop vraagt de dief of de boer de koe voor hem wil verkopen, want hij is toch geen boer en kan toch geen koe aan de man brengen. Geen probleem voor Thyssen waarna hij het geld aan Ghijsje overhandigt. Ghijsje zal Thyssen daarna nog meer bestelen. Er komt geen einde aan zijn listig bedrog.

Vele variaties zijn er op het verhaal, maar 1 constante is dat je met slimheid mensen kan bedriegen en dat ze er eigenlijk zelf om vragen. In “De klucht van de meulenaer”, een andere van Bredero, wordt het nog prangender. De molenaar bedriegt uiteindelijk zichzelf door zijn knecht zijn vrouw te laten bespringen.

Raar verhaal voor een kunsttijdschrift, maar waarschijnlijk heeft U reeds door waar ik naartoe wil.

Vanaf 2003 tot 2005 werd Dirk Snauwaert door de Vlaamse Gemeenschap aangesteld als extern curator voor aankoop hedendaagse Vlaamse kunst. Het budget bedroeg toen nog 125.000 euro , ten tijde van Jef Cornelis bedroeg dit nog 300.000 euro. Na Dirk Snauwaert werd dit bedrag overgeheveld naar M HKA die er vooral “internationale” kunst mee zal aankopen. In de loop der jaren werd dit bedrag steeds kleiner tot dat het helemaal werd weggenomen. Weg budget Vlaamse hedendaagse kunst.

Reeds verschillende jaren leven we onder een soort juk dat zichzelf “internationalisering” placht te noemen (* zie Internationalia). Een gezond cultureel beleidssysteem is er één dat gebaseerd is op zelfkennis en zelfvertrouwen. Een beleid dat kijkt en luistert maar zelf niet hoeft overtuigd te worden van wat men zoal “op stal” heeft. Daarom dit pleidooi voor een wederinvoering van een degelijk aankoopbudget Vlaamse hedendaagse kunst  zonder als reactionair te worden gecategoriseerd. En als we dan eens heel listig willen worden, waarom geen extern curator of voorzitter aankoopcommissie vanuit  “Internationalia” zelf.

Zodat we nooit meer onze eigen koeien hoeven terug te kopen maar dat ze op zeker moment zelf geld gaan schijten. Of neen dat waren ezels.

(*Internationalia. Tijdens het debat (8 september 2011, Cinema Zuid Antwerpen) over internationalisering van het kunstenveld, las ik een tekst voor die handelt over de ontdekking van een nieuw land “Internationalia”genoemd. Bij de verdere voorstelling van dit land werd het duidelijk dat dit land heel veel gelijkenissen heeft met de Kafkaiaanse bureaucratische wereld.)

Gert Verhoeven,

beeldend kunstenaar en bestuurslid NICC